Klasyczny defibrylator składa się z dwóch elektrod oraz jednostki centralnej. Zależnie od producenta oraz klasy urządzenia może znacznie różnić się wyglądem oraz funkcjami. Defibrylator oddziałuje na mięsień sercowy prądem stałym o odpowiednio dużej energii (wyrażanej w dżulach). Celem defibrylacji jest wytłumienie chaotycznych impulsów elektrycznych, które przepływają przez serce i umożliwienie mu powrotu do normalnej, regularnej pracy. Ze względu na kształt fali energii dostarczanej przez defibrylator, wyróżnia się defibrylatory jednofazowe i dwufazowe. Zgodnie z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji z roku 2010, dotyczącymi strategii defibrylacji, zalecane są następujące wyładowania
Defibrylacja polega na oddziaływaniu na mięsień sercowy prądem stałym o odpowiednio dużej energii.
Defibrylator to urządzenie medyczne służące do przerywania nieprawidłowego rytmu serca (zwłaszcza migotania przedsionków i komór), które stanowi poważne zagrożenie życia, poprzez podanie impulsu elektrycznego. W ten sposób defibrylator 'resetuje' serce, co pozwala na przywrócenie normalnego rytmu.
Defibrylatory jednofazowe i dwufazowe różnią się sposobem dostarczania impulsu elektrycznego do serca. Defibrylator jednofazowy wysyła impuls elektryczny tylko w jednym kierunku - od jednej elektrody do drugiej. Z kolei defibrylator dwufazowy, jak sama nazwa wskazuje, wysyła impulsy w obie strony - najpierw w jednym kierunku, a następnie w odwrotnym. Dzięki temu defibrylatory dwufazowe są zazwyczaj skuteczniejsze i mniej inwazyjne dla pacjenta, ponieważ potrzebują mniejszej ilości energii do przywrócenia prawidłowego rytmu serca.